image1 image2 image3 image4 image5 image6

Το μελλον δεν δωριζεται, ειναι δικο μας επιτευγμα|Πιστευουμε στους νεους των 20, των 40, των 60!νεους στην ψυχη!στην αντιληψη!που εχουν αφησει πισω τα στερεοτυπα και τις παθογενειες|Στην πολιτικη δεν εχουν σημασια οι προθεσεις, αλλα τα αποτελεσματα|Αυτη η χωρα ειναι αυτο που ειναι γιατι οι πολιτες της ειναι αυτο που ειναι|Μια απο τις τιμωριες που δεν καταδεχεσαι να ασχοληθεις με την πολιτικη ειναι οτι καταληγεις να σε κυβερνουν οι κατωτεροι σου(ΠΛΑΤΩΝ)

Σκουριές: Εκμετάλλευση του γεωφυσικού μας πλούτου με σύγχρονες τεχνολογίες, χωρίς υποβάθμιση του περιβάλλοντος

Η “κοινωνία αξιών” εξετάζει σε βάθος όλα τα σημαντικά προβλήματα του τόπου και προτείνει πρακτικές λύσεις , με βάση τις αξίες και τις αρχές της. Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, της χώρας χωρίς να υποβαθμισθεί το περιβάλλον, είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που μας απασχολούν, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο της οικονομικής ύφεσης και της τεράστιας ανεργίας.
Τον Δεκέμβριο του 2003 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών κ. Πάχτας, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Ν. Χαλκιδικής και σημερινός δήμαρχος του Δήμου Αριστοτέλη, όπου δραστηριοποιούνται τα ορυχεία, έλαβε μία πρωτοφανή, προκλητική απόφαση, στην οποία υποκρύπτονται μικροκομματικά και πελατειακά κριτήρια (είναι απορίας άξιο, πως η σημερινή συγκυβέρνηση, δεν έχει συστήσει εξεταστική επιτροπή ή δεν έχει παραπέμψει το θέμα στον αρμόδιο εισαγγελέα).
Το Ελληνικό Δημόσιο αγόρασε από την πτωχευμένη (!!!!) εταιρεία TVX Gold το μεταλλευτικό πεδίο (εδαφική έκταση, δικαιώματα και ορυκτό πλούτο) έναντι 11εκ. € και το πούλησε με το ίδιο ακριβώς τίμημα χωρίς διαγωνισμό στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., με το σκεπτικό ότι η TVX Gold θα πλήρωνε τους μισθούς των απλήρωτων εργαζομένων (ψηφοφόρους του κ. Πάχτα) και ότι η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. θα συνέχιζε τη δραστηριότητα, χωρίς άλλα οικονομικά βάρη ή απαιτήσεις. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις και η υλοποίησή τους είναι σκανδαλώδεις γιατί:
  1. Το Δημόσιο προέβη σε συναλλαγή με μία πτωχευμένη εταιρεία, ενώ θα έπρεπε να προχωρήσει η εκκαθάριση της εταιρείας και το Δημόσιο να απαιτήσει τις όποιες οφειλές και να καταπέσουν οι όποιες εγγυητικές, όπως ορίζει ο Πτωχευτικός Κώδικας.
  2. Το δημόσιο λειτούργησε ως διαμεσολαβητής/μεσίτης σε συναλλαγή ιδιωτών.
  3. Η αγορά έγινε χωρίς διεθνή διαγωνισμό, όπως απαιτεί η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Μάλιστα, το 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρενέβη και ζήτησε εξηγήσεις από την Ελλάδα σχετικά με το τίμημα της συναλλαγής, τη μέθοδο της συναλλαγής καθώς και για κάποιες άλλες οικονομικές και νομικές παρατυπίες. Στο τέλος της έρευνας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο στην Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. ύψους 15,3 εκ € (συν τους τόκους), ποσό που θα έπρεπε να επιστραφεί στο Ελληνικό Δημόσιο. Το Ελληνικό Δημόσιο όμως μέσω του τότε υπουργού Περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπακωνσταντίνου, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να μην εισπράξει το Ελληνικό Δημόσιο τα χρήματα!!!.
  4. Το τίμημα της συναλλαγής ήταν πολύ χαμηλό, δεν έγινε εκτίμηση από έγκυρους, ανεξάρτητους οίκους αξιολόγησης ή από κάποια επιτροπή του Ελληνικού Δημοσίου, όπως γίνεται σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Η σημερινή αξία των μεταλλευμάτων και της έκτασης φέρεται να ξεπερνά τα 20δις €.
  5. Το Δημόσιο δεν απαίτησε «δικαιώματα» εξόρυξης ή μετοχική συμμετοχή στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, και δεν κατατέθηκε εγγυητική επιστολή, ως εξασφάλιση του business plan της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ και εγγύησης για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος
Με βάση τα παραπάνω η θέση της “κοινωνίας αξιών” είναι ότι η συμφωνία Ελληνικού Δημοσίου και Ελληνικός Χρυσός ΑΕ δεν είναι έγκυρη.  Το μεταλλευτικό πεδίο θα έπρεπε να περάσει στη δικαιοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ και το Ελληνικό Δημόσιο (μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και των συναρμόδιων υπουργείων ΥΠΕΚΑ-Οικονομικών) και να προκηρυχθεί άμεσα νέος διεθνής διαγωνισμός, με τιμή εκκίνησης η οποία (προφανώς) δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 11εκ. €, και με όρους τέτοιους που να εγγυώνται τη διατήρηση των υφισταμένων θέσεων εργασίας και να διασφαλίζουν την έγκριση του νέου business plan (επενδύσεις-νέες θέσεις εργασίας). Η Ελληνικός Χρυσός A.E. θα μπορεί να συμμετέχει στο διαγωνισμό.
Σε αυτό το σημείο γεννάται εύλογα το ερώτημα: «γιατί θα πρέπει να γίνει διαγωνισμός ή με άλλα λόγια γιατί θα πρέπει να συνεχιστεί η μεταλλευτική δραστηριότητα»;
Η αρχή της “κοινωνίας αξιών” για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου είναι: «Επιτρέπονται οι δραστηριότητες εκμετάλλευσης  που δίνουν μακροπρόθεσμη προοπτική γιατί χρησιμοποιούν την πλέον σύγχρονη τεχνολογία και δεν υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών».
Η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη εκμετάλλευσης των γεωφυσικών πόρων της, γιατί βρίσκεται σε ύφεση, η ανεργία αγγίζει συνολικά το 28% και για τους νέους το 60%, η οικονομία παραπαίει, οι επενδυτές φοβούνται να επενδύσουν σε μία χώρα χωρίς προοπτική και χωρίς σταθερό επενδυτικό πλαίσιο και ήδη έχει επέλθει καταστροφή στο περιβάλλον με την κοπή των δένδρων του αρχέγονου δάσους των Σκουριών.
Με αυτά τα δεδομένα, η επένδυση/δραστηριότητα πρέπει να επανασχεδιαστεί με πιο σαφή και συγκεκριμένα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, με μεγαλύτερες δεσμεύσεις και εγγυήσεις για καθαρές και ακίνδυνες για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών σύγχρονες μεθόδους επεξεργασίας των μεταλλευμάτων. Επίσης, με ρεαλιστική δέσμευση για την παράλληλη και ταυτόχρονη αποκατάσταση του περιβάλλοντος.
Η μέθοδος εξόρυξης που θα επιλεγεί, να συμφωνηθεί και να εγκριθεί, ώστε να είναι η πλέον σύγχρονη και περιβαλλοντικά φιλική. Θα πρέπει επίσης να διασφαλισθεί η  συνεχής παρακολούθηση για τυχόν ρύπανση/μόλυνση του υπεδάφους και η μέτρηση των υδατικών πόρων από ανεξάρτητη επιστημονική ομάδα. Στο τέλος της δραστηριότητας θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η ολική αποκατάσταση και να απαγορευτεί άλλη βιομηχανική δραστηριότητα οποιασδήποτε μορφής.
Διαβλέποντας ότι, τα ίδια προβλήματα που δημιουργούνται στις «Σκουριές» θα υπάρξουν και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου υπάρχουν μεταλλεύματα για εκμετάλλευση, η “κοινωνία αξιών” προτείνει:
  1. Κατάρτιση ενός εθνικού «αναπτυξιακού χάρτη» για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου όλης της χώρας και όχι μόνο.
  2. Στο «αναπτυξιακό χάρτη» να απεικονίζονται για προστασία όλες οι περιοχές με αρχαιολογική-ιστορική σημασία, τουριστική προοπτική και οικολογική-περιβαλλοντική αξία (πχ ζώνες Natura, εθνικοί δρυμοί κλπ).
  3. Να απεικονίζονται οι περιοχές όπου θα επιτρέπεται κάθε ήπιας μορφής εκμετάλλευση, με τη σύμφωνη γνώμη των Δήμων και των Περιφερειών και σε συμφωνία με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ.
  4. Να αποφασίσουμε με ορθολογικά κριτήρια ποια θα είναι η Εθνική βιομηχανία μας, και να θεσμοθετήσουμε που και πως θα διενεργούνται οι βαριές μεταλλευτικές δράσεις με τις πλέον σύγχρονες μεθόδους και πως όλα αυτά θα κατανέμονται στην Επικράτεια.
  5. Βασική μέριμνα να λαμβάνεται ώστε, εκτός της αποφυγής υποβάθμισης του περιβάλλοντος, να μη επέρχεται σύγκρουση με άλλες παραδοσιακές μορφές του Εθνικού μας πλούτου.
Αλέξης Γιαννακούρος, στέλεχος του τομέα περιβάλλοντος της ‘’κοινωνίας αξιών’’, Φυσικός ΕΚΠΑ, MSc Ηλεκτρονικός Αυτοματισμός ΕΚΠΑ
Χριστιάνα Λιούμη, Τεχνικός Σύμβουλος, MSc Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων ΕΜΠ

Share this:

CONVERSATION

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου