Στα πλαίσια της ‘’κοινωνικής οικονομίας’’, είναι αναγκαία η αποτελεσματική συνεργασία των οργανισμών, ομίλων, επιχειρήσεων, μη κυβερνητικών οργανώσεων και φορέων κοινωνικής αλληλεγγύης (εκκλησία, δημοτικές υπηρεσίες, κρατικές υπηρεσίες), ακόμη και ατόμων, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης σε κοινοτικό επίπεδο (κοινότητες, συνοικίες κλπ).
Οι δράσεις για την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας στο παρελθόν θεωρούνταν ως πράξεις φιλανθρωπίας και ήταν ανεξάρτητες από τους δημοτικούς, κοινοτικούς, πολιτισμικούς και επιχειρηματικούς στόχους. Οι καλές πράξεις προς τους συνανθρώπους μας και οι δράσεις προς όφελος του κοινωνικού συνόλου ήταν ξεχωριστές, ατομικές δραστηριότητες, με έντονα συναισθηματικά στοιχεία, με την εκκλησία και κάποιους ΜΚΟ να επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος.
Σήμερα, σε περιοχές που αλλάζουν ταχύτατα και επιτελείται ένας κοινωνικός μετασχηματισμός, όπως π.χ. τα Πατήσια και η Κυψέλη, είναι αναγκαία η συνεργασία και ο συντονισμός όλων των τοπικών φορέων, κοινωνικών, κοινοτικών και περιβαλλοντικών με την επιχειρηματική, την πολιτιστική, την εκπαιδευτική, την αθλητική δραστηριότητα κλπ. Με τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν να υπάρξουν καλύτερα αποτελέσματα για την κοινωνία στο τοπικό επίπεδο, οικονομικά εφικτά, βιώσιμα και αποδεκτά από όλους, που να μπορούν να βελτιώσουν το συλλογικό επίπεδο ζωής μας.
Βασική έννοια πάνω στην οποία στηρίζεται η ολοκληρωμένη αυτή αντίληψη είναι η αποδοχή της έννοιας της “κοινωνικής/κοινοτικής και αλληλέγγυας οικονομίας’’.
Συστατικά στοιχεία της είναι συνεταιρισμοί, συλλογικότητες, δίκτυα αλληλοβοηθείας, δράσεις κοινωνικής ευθύνης, απ’ όπου κι αν προέρχονται, σε κοινοτικό επίπεδο και καινοτόμες δράσεις ανταλλακτικής οικονομίας. Η ‘’κοινωνική /κοινοτική και αλληλέγγυα οικονομία’’ μπορεί να εφαρμοσθεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα στις μικρές κοινότητες και κοινωνίας, για να αντιμετωπισθεί η λαίλαπα των επιβαλλόμενων, νεοφιλελεύθερων αντικοινωνικών μέτρων.
Ανάμεσα στην αγορά, που αναγνωρίζει ιδιωτικά αγαθά, και το κράτος που διαχειρίζεται δημόσια αγαθά, υπάρχουν μορφές δραστηριοτήτων και παραγωγής οι οποίες προέρχονται από συλλογικές-συνεργατικές είτε ενωτικές πρωτοβουλίες ανθρώπων, κοινοτήτων, ομάδων και ομίλων, που παράγουν αγαθά προς όφελος της κοινωνίας/κοινότητας. Τις πρωτοβουλίες αυτές, η επίσημη πολιτική οικονομία είναι ανίκανη να τις αντιληφθεί, να τις μετρήσει και να τις αξιοποιήσει μέχρι σήμερα. Πολλές φορές μάλιστα το θεσμικό πλαίσιο λειτουργεί εις βάρος αυτών των δράσεων λόγω καχυποψίας των κρατικών αρχών, που προκύπτει από την υστερόβουλη εκμετάλλευση τους από κάποιους είτε από την αδυναμία κρατικού ελέγχου (π.χ. οι δωρεές και χορηγίες χρησιμοποιήθηκαν για ξέπλυμα και φοροδιαφυγή από πολλές εταιρείες, ομίλους και ιδιώτες).
Στα πλαίσια της κοινωνικής/κοινοτικής αυτής οικονομίας, μπορούν να ενταχθούν και οι δράσεις κοινωνικής εταιρικής ευθύνης που μπορούν να λειτουργήσουν συνεργατικά, με πολλαπλάσια αποτελέσματα με τις λοιπές κοινωνικές και κοινοτικές δράσεις.
Ως ‘’κοινωνική ευθύνη’’ νοείται η αφοσίωση και η δέσμευση των οικολογικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών, κοινωνικών φορέων και του επιχειρηματικού κόσμου να συμβάλουν στην τοπική κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, για βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.
Η συνεργατική και συντονισμένη αυτή λειτουργία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ηθικές, νομικές, και δημόσιες προσδοκίες της κοινωνίας/κοινότητας, για τον ρόλο ενός εκάστου από τους συμμετέχοντες.
Οι σκοποί που υποστηρίζονται μέσα από αυτές τις λειτουργίες συμβάλλουν:
- στη στήριξη ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων αλλά και ατόμων
- στην υγεία,
- στην ασφάλεια,
- στην εκπαίδευση,
- στην απασχόληση,
- στο περιβάλλον,
- στη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη,
- στην εκπλήρωση των βασικών ανθρώπινων αναγκών,
- στο πολιτισμό,
- στον αθλητισμό,
- στις υπηρεσίες ελεύθερου χρόνου,
- στην κοινωνική ενσωμάτωση και ομογενοποίηση,
- στην καταπολέμηση των διακρίσεων.
- στην υγεία,
- στην ασφάλεια,
- στην εκπαίδευση,
- στην απασχόληση,
- στο περιβάλλον,
- στη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη,
- στην εκπλήρωση των βασικών ανθρώπινων αναγκών,
- στο πολιτισμό,
- στον αθλητισμό,
- στις υπηρεσίες ελεύθερου χρόνου,
- στην κοινωνική ενσωμάτωση και ομογενοποίηση,
- στην καταπολέμηση των διακρίσεων.
Απαιτείται, βέβαια, η εξασφάλιση αξιόπιστου και αποδεκτού συντονιστικού φορέα για την βέλτιστη συνεργασία όλων. Η προσφιλέστερη αρχή συντονισμού μπορεί να είναι Δημοτική/Κοινοτική αρχή, επιφορτισμένη με την αρμοδιότητα αυτή. Επίσης, θα πρέπει σε δημοτικό επίπεδο να διασφαλίζεται και η διαφάνεια για τις κοινωνικές αυτές προσφορές, καθώς και η μέτρηση των δράσεων με συγκεκριμένα μετρήσιμα μεγέθη, έτσι ώστε να είναι δυνατή η αποτίμηση της απόδοσής τους, η συγκέντρωση συγκρίσιμων στοιχείων και η διατύπωση εκθέσεων κοινωνικής προσφοράς. Η συγκέντρωση αυτή των στοιχείων θα πρέπει να αναλύει και να δίνει την δυνατότητα αξιολόγησης του κύκλου προσφοράς, απόδοσης, μέτρησης, βελτίωσης της προσφοράς και τανάπαλιν, ώστε να υιοθετούνται βιώσιμες, αποτελεσματικές (εφικτές, λειτουργικές και οικονομικές) πρακτικές και όχι ευχολόγια.
Στέλιος Φενέκος
Συντονιστής των πολιτικών θέσεων της “κοινωνίας αξιών”
Συντονιστής των πολιτικών θέσεων της “κοινωνίας αξιών”
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου